i po świętach...

... trochę zakręcona świętami jeszcze jestem (czyt. nic nie robieniem). Zapomniałam, że się umówiłam, dziś o 18.15 telefon i pytanie - "Asiu, gdzie jesteś?" i sprint po oblodzonych, srebrzyście dających po oczach, krakowskich chodnikach, tylko po to, by pusty autobus, który przyjechał trzy minuty za wcześnie, odjechał mi sprzed nosa. Teraz nocne porządki w papierach - bo nie mogę znaleźć jednej kartki, którą położyłam na wierzchu. Z tym, że ten wierzch był jeszcze pięć dni temu na szafce, która zmieniła swoją lokalizację. Teraz jest gdzieś, więc szukam. Mimo to nadal lubię poniedziałki (:

święta, święta

Święta. Od kilku lat są bardzo nietypowe, bardzo inne niż zawsze bywały.
W te zupełnie inaczej. Zaskakująco.
Staram się, nie przywiązywać wagi do przed świątecznej krzątaniny, przygotowań, ubierań choinki i innych zabiegów, które kiedyś (przez znaczną większość mojego żywota) stanowiły centrum świąt Bożego Narodzenia. Chyba nie o to chodzi. Te Święta są tajemnicą, której trzeba spróbować dotknąć i doświadczyć. Nie takie to proste.
Śniegu ani grama. Dzisiejsza krakowska pogoda sprawia wrażenie wiosny, dlatego idę na spacer z moim canonem, z którym dość dawno się nie widziałam.
Pracuję nad kolędowym projektem muzycznym, który znajdzie swój finał pod koniec stycznia 2010 - jeśli wszystko dobrze pójdzie :) W związku z tym, szukałam w sieci różnych aranżacji kilku pastorałek. Znalazłam to. Piękne.
Życząc pięknego drugiego dnia Świąt - pozdrawiam!

święta

Z pozdrowieniami!

pierniczenie

Pierniki! Szalono dziś w ogóle!
Widzę, że Maniakalna też :)

Z Martą, która cudem zdążyła na ostatni autobus (ten co jedzie na koniec świata :P), robiłyśmy te pierniczki cały wieczór - normalnie manufaktura.

A oto efekt naszego pieczenia

Ile radości przy tym było. Małe a cieszy!
Zwłaszcza Martę, którą szczególnie pozdrawiam :D

Dobrej nocy :)

Wesoły Smoleńsk :)

Lubię siarczysty mróz i słońce. Krakowskie szarości dziś były wyjątkowo piękne.
Nacieszyć się nie mogę i przestać zachwycać piątkowym faktem, narodzin Adasia.
To ciągle niezwykłe. Niesamowite :)

I lubię ludzi. Jeden z obrazków, gdy wracałam do domu
Tato z dwójką dzieci, na Smoleńsku, urządzają gonitwę dookoła "okrąglaka".
Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie śmiech dzieci, rozchodzący się na całą ulicę.
To mi humor już do końca ustawiło :) Ile radości przynosi taka zabawa:) a w życiu takiego śmiechu nie słyszałam.
Idę i się śmieję, ale co lepsze, ludzie przechodzący obok i wychodzący z kościoła, też się śmieją.
I to tak maksymalnie. Smoleńsk na odcinku Planty - Felicjanek się śmieje. Jak w filmie jakimś. Nie zdarzyło mi się jeszcze, żeby "cała ulica" ludzi śmiała się do siebie. Tu akurat z faktu, że małe dziecko na baranach taty, na hasło "a ku ku" i wyskok starszego brata zza filara, reagowało jakby to byłą najśmieszniejsza rzeczą na świecie! Najwyraźniej dla niego było, a przy okazji, zupełnie nieświadomie, ten rozrechotany, niespełna dwulatek spowodował u wielu dziś, zdecydowaną poprawę humoru :)


Grechutę też lubię. Bardzo.

cud narodzin

Piękne jest, kiedy rodzi się nowy, mały człowiek. Nowy, do poznania. Zaskakujący i piękny. To takie niezwykłe. Przychodzi dzień, że rodzi się nowa istotka, na którą przez dziewięć miesięcy z niecierpliwością, niepewnością, utęsknieniem i ogromną miłością, czekaliśmy w mojej rodzince wszyscy. Niesamowite. Jeden moment i jest na świecie. Nowy, nieznany i bezbronny człowieczek. Dziś przez cały dzień otworzył oczy tylko jeden raz. Mówią, że nie podobny do żadnego z rodziców.
Tak swój. Dar z Nieba. Cud :)

Mroźno, biało i piękny widok zachodzącego słońca - pomarańczowa ognista kula, przedzierająca się przez szaro - białe zachmurzenia.
Zepsuty tramwaj i myśl o tym, by jak najszybciej dotrzeć - najlepiej teleportować się do domu.
Bo w domu kubek gorącej herbaty. Stało się. Zapachem rządzącym obecnie w moim mieszkaniu, jest aromat "mieszanki świątecznej". I choć wcale świątecznie mi nie jest, ani przed świątecznie, to miło i przyjemnie jest usiąść z książką, otulić kocem i oderwać się od całotygodniowego zgiełku, który bywał bardziej lub mniej przyjemny. Weekend będzie pracowity, ale to dopiero jutro.
Z herbacianym aromatem, wymieszane dźwięki muzyki. Tych dwóch panów, popełniło w 2006 roku album. Zachwyty. Kocham Muzykę!

Przed chwilą urodził się mój siostrzeniec. Adam Maksymilian :)
3800g i 51 cm!
Radość, radość!!! :D
Pozdrawiam wieczornie :)

teraz i tu

Na angielskim rozmawialiśmy o kanarach. Jechałam dziś tylko trzema środkami transportu publicznego i w każdym z nich miałam okazję usłyszeć subtelnie brzmiący głos pana siedzącego w głośnikach i zapowiadającego przystanki - "prosimy przygotować bilety do kontroli". Za trzecim razem zaczęłam śmiać się sama do siebie. Chyba dość głośno, gdyż wzbudziło to reakcje na twarzach moich współpasażerów - też się śmiali. Miałam słuchawki w uszach, więc nie usłyszałam, co powiedziała do mnie, pani kiedy wysiadałam, ale też się śmiała, więc ufam, że nie było to nic obraźliwego :D Na próbie - głupawka. Myślę, że to przez ten mróz. Lubię mróz, ale dziś to trochę przesadzili. A teraz jak zerkam za okno, to się słońce przedziera. I lodowisko niedługo uruchomią więc będą łyżwy. Hurraa!!! Dziś muzycznie tak. Idę na obiad!
Dobrego dnia wszystkim!!

minus dwa

No to dwa dni z życia wyjęte jak nic.
Kocham dzieci, ale nie lubię się od nich zarażać. Ale stało się. W czwartkową noc dała o sobie znać grypa. I to ta wersja, która człowieka dosłownie ścina z nóg. Piątek caluśki przespałam. Jakby to powiedziała Pani eM "Taaaka impreza". Dziś trochę lepiej ale jutro to już muszę wrócić do normalnego żywota.
Nieskromnie, ale czymś się pochwalę, a co!
Ku mojej ogromnej radości zobaczyłam dziś za oknem śnieg. No w końcu grudzień mamy!
I wieczornie trochę skandynawsko w oryginalnym brzmieniu Maga basu i Mistrza fortepianu.
Odgrzebałam ich płytę z 2007 roku. Zachwyca na nowo.
Dobrego wieczoru!

dom

Czym tak na prawdę jest dom i gdzie właściwie go lokalizować?
Piszę "dom" w pełnym tego słowa znaczeniu. Nie tylko budowlanym :)
Interesują mnie wszystkie "elementy architektoniczne".
Tak sobie wieczornie rozmyślam.

W ogóle wtorek przemknął niczym złodziej. Liczyłam, że dziś będzie słonecznie... mimo, iż z moich obliczeń nie wyszło słońce, to jednego jestem pewna. Wiosna będzie. Zapewniam!!
Jak to śpiewa klasyk "czas nas uczy pogody" :D

Lubię poniedziałki.
Dziś machina tego tygodnia ruszyła. Będzie się działo. Lubię grudzień, bo coś się kończy zawsze. A przeczuwam, ze dużo zmian z nowym rokiem nadejdzie :)
I pozdrawiam imiennie Zuzię, Szczepana i Stefana.
Ot, przypadkowo dziś ich spotkałam i dużo radości te spotkania mi przyniosły. Także pozdrawiam :)



I Martę eM też pozdrawiam! I Maniakalna i Kiśla i państwa O.
Niech będzie dziś pozdrowieniowo!! :) I radości na wieczór.
Dobrego!!

end week endu

Sobota była szalona.
Niedziela niewiele mniej :)
Wiele dobrych spotkań. Zaplanowanych i nie.
Przeraziła mnie dziś jedynie parada "świętych Mikołajów" - komercha, kicz, tandeta.
Banda czerwonych przebierańców...
Widzę, że Santa Claus, doskonale wie, iż dzieci korzystają z dobrodziejstw współczesnej cywilizacji. Sprytne.
Taki wytwór współczesnej kultury. Nie lubię. Ale nie tylko o tym chciałam.
Wiele razy już to pisałam i pewnie nie jeden jeszcze napiszę.
Kocham ludzi. Zwłaszcza ludzi z pasją.
Ten zachwyca absolutnie. Marcin Wyrostek. Absolwent AM w Katowicach, zwycięzca ostatniej edycji programu Mam Talent. Wtedy usłyszałam go po raz pierwszy i po raz pierwszy Libertango Piazzolli (które kocham), wzbudziło we mnie takie emocje... Ten człowiek ma w oczach pasję.
To jest niezwykłe, zachwycacące, powalające, niepowtarzalne... ach...
Kocham muzykę właśnie za to, że wyraża niewyrażalne!!
Wieczornie spokojnie.
Dobrej nocy!

week end

Ten tydzień się kończy. I dobrze.
Teraz znikam. Będę w niedzielę.
A wczoraj było mnóstwo ludzi. Spotkań, uśmiechów, życzliwości. Stęskniłam się. Dobrze jest czasem wrócić, choć na chwilę.
Dobrego weekendu wszystkim.
I pozytywnie. A co!

raz, dwa, trzy...

Raz
Zorientowałam się, że mój kalendarz dalej pokazuje listopad. A tu już grudzień. Szybko leci ten czas. Wszystko w mieście krzyczy o tym, że niedługo święta. Choinki na wystawach, kiermasz na rynku, niepodświetlane jeszcze anioły krakowskie, które co roku zdobią miasto. Tylko pogoda mało grudniowa. A mnie wcale nie świątecznie i trochę ten pęd i przedświąteczna 'gorączka', działają mi na nerwy.

Dwa
Dziś było bardzo pracowicie więc w nagrodę, oglądnę House`a, bo Aga zaintrygowała :)
Dużo radości przeplatanej niecierpliwością i spokojną niepewnością. Same sprzeczności :)
Od rana, towarzyszy mi myśl, że tak na prawdę wszystko co mamy, jest nam dane.
Dziękować trzeba! Ciągle!

Trzy
Lubię obserwować ludzi. Najbardziej, kiedy reagują na niecodzienność sytuacji.

Czekam na tramwaj. Kilka metrów dalej stoją dwie dziewczyny, które bardzo czule, okazują sobie wzajemne uczucia... Przyznam, że reakcje przechodzących, były zabawne. Moją było zaskoczenie. Potem w uszach 1,2,3 i przyjechał tramwaj. Wsiadłam.
Mam wrażenie. Dziwny ten świat. Coś się poprzestawiało. Ale to może tylko moje wrażenie.

...
Uwielbiam teksty Adama Nowaka. Od dwóch dni, mam 'fazę' na Raz Dwa Trzy.
W tą sobotę grają w Studio Klub i biletów nigdzie :(
Jestem nawet gotowa zmienić moje weekendowe plany wyjazdowe! No, ale wszystkiego mieć nie można :)
A w Rotundzie Jazzowo - biletów niet. Urocza pani w słuchawce rzekła, by próbować jeszcze przed koncertami. Jak to mówią, kto szybszy ten ma bilety.
Dobrze, że na House`a ich nie trzeba. Nawet TU.

Dobrej nocy!

w poczekalni...

Czekanie uczy cierpliwości.
Czasem dzieją się rzeczy, których nie potrafimy przeskoczyć.
Wiem, że sami sobie nie damy rady. Myślę, że po to mamy "swoich" ludzi.
Ale przede wszystkim Kogoś. Jemu trudno jest czasem ufać. I tu pojawia się pewien paradoks. Nie umiesz zaufać, ale jednak to robisz. Czy z bezsilności? Nawet jeśli, to co w tym złego? Czasami mam ochotę Mu wygarnąć. A jak już "wygarnę" to ociepla mnie myśl, że On być może na to czeka.
Dziś weszłam do poczekalni i zajmuję miejsce, które zdaje się było podpisane moim imieniem.
To nic, że siedzę trochę jak na szpilkach. Widzę, że nie jestem tu sama. To dodaje motywacji.
Tu dedykacja dla Maniakalnej.

1,2,3, "Ratuj"

Oto zdarzenie
a może nie
wszystko jest dobrze
i wszystko jest źle

oto sekunda
wymiar i znak
tego zdarzenia
którego brak

oto minuta
co rodzi lęk
wszystko jest dobrze
i wszystko jest źle

oto godzina
czarna i zła
wszystko jest nie tak
i wszystko jest tak

oto jest słowo
potem i przed
zawsze jest dobre
i zawsze jest złe

oto zdarzenie
co zmienia fakt
słowo na nie tak
i słowo na tak

oto jest cisza
co znosi gniew
wszystko jest dobrze
i wszystko jest źle

oto muzyka
dobra i zła
wszystko jest nie tak
i wszystko jest tak

ratuj



Spokojnej nocy!

ostatni post...

...w tym roku.
No to się nam kończy rok. Wszystkim Andrzejom z tej okazji najlepsze życzenia. I nie tylko Andrzejom.
Lubię spontaniczne wyjścia z domu i spontaniczne spotkania. Późniejsze wizyty w domach napotkanych też. Spontanicznie.
Zaraz równie spontaniczne wyjście do Teatru (:
I czasem lubię słuchać tej pani.

Dobrego wieczoru!!

"a ja rosnę i rosnę... "

Wspomnienia z dzieciństwa.
Pamiętacie Fasolki? Domowe Przedszkole? Pankracego? Bajki Natalki?
Wtedy to się teledyski robiło... i ta choreografia... ta grafika :P
Zachwyca na nowo :D Fajnie było być dzieckiem.



Kilka miłych spotkań, uśmiechów. Szalono! I intensywnie. I ludzie są cudni.
Kiśla pozdrawiam bardzo, bo mi bardzo miło było dziś spotkać!!
I wniosek, że Każdy ma jakiegoś bzika (z pozdrowieniem dla Maniaka)
Ach... :)

końców początki

Dziś był dzień pełen zaskakujących, przemiłych spotkań. Dużo radości i jeszcze więcej refleksji...
Dzieje się.
Jutro ostatni dzień mojej rocznej już przygody z 'centrum wszechświata' czyli krakowskimi Sukiennicami. Wiele końców ostatnio. No, w tym tygodniu koniec roku :)
A tymczasem się tu wiele zaczyna.



Lubię patrzeć na ludzi kiedy tworzą. Zachwyca mnie to.
Odnośnie dzisiejszych Maniakalnych rozmów o Ukrainie (i nie tylko)
Dla Maniaka tutaj specjalne pozdrowienia.



Dzisiejsza środa - refleksyjna. Mój zegarek pokazuje 23:32 i to oznacza, że trzeba iść spać.
A jutro, będzie czwartek :D Początek końca.

Dobrej nocy!!

podróże małe i DUŻE

Lubię podróżować. Strasznie lubię.
I nie tylko dlatego, że "podróże kształcą".
Być może nic nowego nie napiszę, ale...
Podróż jest drogą, a jak się idzie to się odkrywa, poznaje i się doświadcza.
I choć czasem chciałoby się podróżować samemu, to wbrew pozorom sami w podróży nie jesteśmy.
I jeszcze jedno mnie w podróży fascynuje. Cel. Zawsze jakiś. I zawsze kiedy dochodzimy do celu, to jesteśmy inni o ten kawałek drogi, który przebyliśmy.
Jak czytam co napisałam powyżej, wydaje mi się to strasznie oczywiste, ale czasem do pewnych oczywistości trzeba dojść - tak samemu, przez doświadczenie. I to też jest jakaś podróż.

Widziałam dziś kilka kolizji. I tak mi się pomyślało, o zabezpieczeniach podróży i zdarzeniach. Ale to kiedy indziej :)

Po 45 minutach wyszłam z dzisiejszego wykładu historii jazzu. W sali zrobiło się tak gorąco, że nie mogłam kontynuować podróży. Przesiadłam się do Empiku, w celu nabycia książki, którą owa księgarnia sprowadzała dla mnie ponad miesiąc. Cierpliwość popłaca.
I dostałam w prezencie różową pidżamę z żyrafą. Jak ją zobaczyłam - padłam :D
Jest piękna :D
Teraz kubek gorącego mleka i długo wyczekiwana lektura. I żyrafafafa :D

Z małą dedykacją dla M. w związku z dzisiejszymi rozmowami w "podroży pod mój dom" (:

Raz dwa trzy - Trudno nie wierzyć w nic
Załadowane przez: gumbi33. - Klipy wideo, wywiady, koncerty i wiele więcej.

Dobrej nocy!

la la la...

W autobusie pewna pani przez telefon mówi, że nie lubi poniedziałków.
A ja sobie myślę wtedy, że lubię! Lubię poniedziałki,
bo zaczyna się nowy tydzień, bo mam ciekawe zajęcia, bo zawsze spotykam super ludzi, i zawsze jeżdżę w autobusie z tą panią która nie lubi poniedziałków.

W prawdzie już wieczór, ale:




I "Sztuka latania"



Dobrego wieczoru!!

P.S. Wracam za tydzień :)

niedziella

Wczoraj herbaciane zapachy opanowały mój dom. A herbaciane smaki przywracały różne wspomnienia.
Niedziela dzisiaj, niedzielna i trochę pracowita.
A teraz na błoniach krakowskich mgła! Jak mleko! Pięknie i zimowo. I herbata.
I specjalne uściski dla M i foto. Taka mała dedykacja :)

Bezsenna noc z doktorem Housem.
Dopiero o 3 nad ranem zostałam zdiagnozowana.

Dziś grają:





Dobrego wieczoru!!

"muzyka jest używką" - dziś nadużywam

Przyznaję się do ciągłego nadużywania muzyki. Podejrzewam uzależnienie.

Kubek gorącej kawy.

Z szafki w kuchni wypadło na mnie pudełko herbaty.
Podnoszę, patrzę a tam "mieszanka świąteczna"... Co się tak wszystko uwzięło na święta teraz??

Jesień "pełną gębą".

Teraz dużo pracy. Przy niewyrażalnym akompaniamencie :)

je_s(i)ennie

Dziś. Z wdziękiem zaspałam do pracy, potem już tylko deszcz, deszcz... i nieoczekiwana wizyta przemokniętego Harcerza :)

Potem
moment załamania.
Kilka słów dających do myślenia, za które dziękuję!!
Chyba czasem trzeba sobie pozwolić na bezsilność wobec tych sytuacji, które dzieją się w naszym życiu. Zwłaszcza, kiedy dzieją się dość intensywnie i naraz.
To "pozwolenie sobie" nie jest najłatwiejsze i przyjemne. Tym bardziej w momencie, kiedy człowiek przyzwyczajony do brania "wszystkiego" na siebie, zapomina że powinien czasem pomyśleć o sobie, ale tak zdrowo. Uczę się.
Uczę się też sytuacje na które nie mam wpływu przyjmować po prostu. To trudne.
Trudno jest przyjąć "po prostu" fakt choroby czy niezrozumiałych dla Ciebie wyborów, osoby Tobie bliskiej...

Później
dwa spotkania. Bardzo ważne spotkania :)
I jak wracałam do domu, to zaskoczyło mnie. Bardzo mnie zaskoczyło. Aż zrobiłam zdjęcie. Wystawa sklepowa, po drodze do domu. A nawet się Adwent nie zaczął...



I wniosek końcowy. Cytat z wieczornych opowieści, które były pięknym uwieńczeniem dnia dzisiejszego - " W życiu trzeba korzystać z okazji, w sensie cielesnym..."
No i pani M. lubi filmy z Hughem Grantem bo on "ma flegmę"...

Niedawne odkrycie. Dziś po głowie się przechadza.


Dobrej nocy!

wczoraj, dziś, i w grudniu...

Wczoraj
dzień był pełen. Wszystko na raz.
Nie miałam siły nic pisać.
Po "czarnej serii" ratowali mnie pan A. (głównie czekoladą :) i pani M.
Potem zaduszki jazzowe
i refleksje o śmierci. I o muzyce.
I, że każdy ma taką swoją muzykę do której czasem wraca, żeby sprawdzić czy towarzyszą te same emocje...
Ale to było wczoraj.




Dziś
próbuję się wyleczyć. Więc mój dom ma okazję zobaczyć jak wyglądam.
Przez wszystkie ostatnie rozjazdy, załatwiania, gonitwy zapomniałam, kiedy spędziłam w nim cały jeden dzień.
Fajnie jest popatrzeć sobie za okno, szczególnie kiedy taka pogoda i pomyśleć "dziś Ciebie to nie czeka..." (za to jutro...:)


W grudniu
będzie inaczej. Ale jeszcze nie wiem.


Dobrego popołudnia wszystkim!

moje opisywanie świata

Powroty bywają trudne. Na szczęście nie wszystkie.
Stary blog usunięty.
Tu będzie na pewno inaczej. Systematyczniej.





















Na zdjęciu moje ostatnie dzisiejsze spojrzenie na Warszawę, zanim wsiadłam do pociągu.
W Krakowie przywitał mnie deszcz.
Ten weekend dał mi dużo do myślenia.
I polubiłam stolicę.
Jeszcze dokładnie nie wiem za co, ale przekonałam się do tego miasta.


Od wczoraj chodzi mi po głowie